"www.leegpompje.nl"

Hallo Alle,

Hier is het eerste filmpje van ons weekend “leegpompje” 2016, Het veslag van onze geweldig weekend moet nog volgen, net zoals het 2de filmpje van de zondag. Hier is al vast een start. Veel kijk plezier.

[hana-flv-player video=”https://www.leegpompje.nl/wp-content/uploads/2016/10/Weekend2016leegpompje.mp4″ width=”600″ height=”430″ description=”” player=”5″ autoload=”false” autoplay=”false” loop=”false” autorewind=”true” skin=”onedesign” /]

Zo als 12 man,

Wertsel beheerd onze website
Daor kenne we veal zannik op kwijt.
Hij fiets van ons ut best,
Durum filmt ie de rest.
Allein hi ie ’n bietje woordblindheid.
Laa – lalala – laa -la

Zondag 2 oktober 2016
LEEGPOMPJEROUTE 3
Sinds een paar jaren staat er op de eerste zondag van de maand oktober het “Leegpompjeroute” op de agenda, dus zo ook dit jaar. Een fietsroute waar het vooral draait om gezelligheid met een ludieke draai er aan. Vandaag was de regie in handen van Erwin, Toon en Jan B. Ze begonnen de dag al goed we mochten uitslapen want we werden pas om 10.00u bij de Ullekesnest verwacht. De massaal toegestroomde pers stond te wachten op de voltallige selectie van het Leegpompje.  Waarom er zo veel pers aanwezig was werd wel duidelijk, tis namelijk niet zo van zelfsprekend dat op zondag iedereen aanwezig is. Dus als het dan eens voorkomt dan moet je de kans met beide handen aanpakken zal de pers gedacht hebben. Ben erg benieuwd of we trouwens met z’n alle blijven plakken mar da zal wel. Nou dus iets later dan gepland werd het stalen ros beklommen om aan LPP3 te beginnen. Via diverse omwegen kwamen we aan bij Erwin, daar waar we blij verrast  werden met de opdracht die er kwam. Voordat we naar binnen gingen werden onze stembanden eens goed opgerekt, via een limerick vorm werd er (achteraf voor een ieder) gezongen uit volle borst.  Na het wakker kwekken van de buurt werd er een foto getoond, met de opdracht erbij waar en wanneer werd deze foto genomen.

Nadat we een heerlijk bakje troost en een appelflapke genuttigd hadden togen we richting de Walsberg om zo langs Frank te fietsen. Weer werd het tafereel herhaald, zingen/foto. En zo gingen we kriskras door Deurne bij ieder lid van het Leegpompje werd gestopt een persoonlijke boodschap gezongen en weer door. Bij Toon aangekomen werd er eerst ff een rondje door de tuin gemaakt om daarna weer voor een verassing te komen te staan. De creatieve mens moest worden aangewakkerd. Er werd verwacht dat we een stilleven na zouden schilderen, en een ieder deed dat op z’n eigen manier. Alle ziel en zaligheid werd er ingelegd, de ene creatie was nog mooier dan de andere de focus was dan uitermate goed. De focus op het stilleven werd in eens heel anders toen er 3 dames gehuld in het roze binnen kwamen. Nu kon men de inspiratie de vrije loop laten gaan en daar werd gretig gebruik van gemaakt of nie Twan???  Na het te drogen leggen van de creaties werd er weer koers gezet naar alle uithoeken van Deurne en begon langzaam aan de innerlijke mens op te spelen. We kregen langzaam aan honger en nog voordat de grote hongerklap kwam waren we bij Jan B, daar werden we getrakteerd op heerlijke prei- of tomatensoep en pasteitje, met als toetje slagroom (althans voor sommige). Het spel slagroomtoet werd te voorschijn getoverd, een spel met een hand die vol slagroom gespoten word en dan draaien aan de knopjes en maar hopen dat de slagroom niet in je gezicht gegooid word, natuurlijk gebeurde dit wel met enige regelmaat en zo werden de lachspieren getraind. Nadat degene die een toetje hadden gekregen het op hadden trokken we met het peloton verder door Deurne. Zo als eerder aangegeven werden alle uithoeken aangedaan dus zo ook het Vreek. Daar werd even stil gestaan bij ons oude en nieuw Clubhuis, dat nog wel recht tegenover een van de leden van de “rammelde derailleur” komt te staan. Zo daar dan ook maar meteen een borreltje op gedronken en hop weer op den bike richting ut volgende adres. Weer ff bij Jan B binnen geschoten voor een drankje en een technische uitleg van Erwin over het vervangen van een cassette. Kijk zo zie maar weer dat zo’n dagje ook wel leerzaam is. Vanuit Jan stoven we tussen de buien door terug naar de Heuvel om wederom een rondje door Toon zijn tuin te doen en daar de fietsen voor een paar uurtjes met rust te laten. Daar was gelegenheid om je ff om te kleden voor de gene die wou en hier werd de rest van da dag verder gezet. Oja, even omkleden ook voor Toon was passende kledij gevonden. maar of het slurkfe nou wel/niet de juiste maat heeft zullen we en hoeven we dan ook niet te weten. Vanaf 17.00u waren de dames ook van harte welkom om met ons LPR3 te vieren. Nadat we van Toon het startsein voor het eten hadden gekregen werd hier gretig gebruik van gemaakt. Het eten was verekkes  lekker. De broodjes hamburger, reepjes vlees, kip, wraps, rooerbak groente gingen er goed in. Rond de klok van 20.00u was het dan tijd voor de prijsuitreiking wie o wie had het mooiste schilderij gemaakt en wie had er de meeste foto vragen goed……… rappapa rappapa tromgeroffel laaide op. De winnaar van LEEGPOMPJEROUTE 3 is niemand minder dan Henk Bukkems, hij ontving van de organisatie de prijs. Het leek wel of het van te voren al bepaalt was…… op het grote bot prijkt de tekst                     “grootste Knook van LPR3” . Zo rest me eigenlijk nog maar 1 ding en dat is de organisatie bedanken voor de schonne dag, ut war goe geregeld. de organisatie van LPR4 voor het volgend jaar is in handen van Henk, Fred en Mark A.

Sportieve fietsgroet,
Casper

[nggallery id=33 images=20]

[nggallery id=36 images=20]

Sow, wat een potje bier in het vooruitzicht wel niet met een mens kan doen. Bij aankomst bij de Ullekesnest wisten we niet wat we zagen een bijna voltallige fietsselectie (10 pompjes) stonden te poppelen om te gaan vertrekken. Omdat Jan vd H gebeld had dat ie met een slappe (band) stond, werd er eerst langs hem gefietst, er werd zelfs geopperd om maar meteen bij Jan aan het gerstenat te gaan maar daar stak onze voorzitter een stokje voor. En zo was het dat we met 11 man sterk vertrokken. Met onze nestor voor op gingen we via het wandelpad bij het Rijtven via de Rakt richting reundje Helmond. Zoals je wel kunt zien denkt Fred dat alles geoorloofd is vandaag, fietsen over een wandelpad dus waarom dan maar niet tegen de richting in over de Heuvels bij Berkendonk. Gelukkig kwam we geen tegenliggers tegen, uitgezonderd Henk die de zaak aan het sch..ten wil brengen. Bij het startpunt van reundje Helmond aan te zijn gekomen werd de gebruikelijke lunchpauze ingelast. Maar schijnbaar duurde die voor Dirkje te lang, hij was nie te houden. Als eerste stoof ie de route op en nonchalant werd er op gereageerd loat um mer die halen we zo wel weer in. zo gezegd zo gedaan werd er jacht op Dirk gemaakt. En idd langzaam aan werd ie bijgehaald. Maar zoals we gewend van hem zijn zal ie er alles aan doen om vooraan te blijven fietsen. Een bochtje overslaan of een lusje afsnijden zijn dan zijn gebruikelijke wapens, zo ook vandaag. Maar tegenwoordig is Dirk niet meer de enigste, Jan vd H had vandaag ook een messenset in zijn fiestjack gestoken. Maar dit geheel terzijde. Op het eind van de route werd de schade opgemaakt. Er waren erbij die Dirk in een ronde wel 3x hebben ingehaald en maar nipt voor Dirk eindigde. Tja ut blie een mirakel dat hij overal de weg weet, ons Dirkje, ons buikje, mer ut zijn niet ONZE (tuimel)punten Dirk die mag je lekker zelf houden. Nadat we een collega biker geholpen hadden met zijn slappe tube gingen we nog ff naar Vlierden toe. Daar werd de gaskraan stevig open gedraaid, het tempo lag erg hoog. Zo hoog zelfs dat Twan er stil van werd en dat wil wa zeggen. Maar dat het wel goed zit met zijn conditie dat blijkt wel dat hij een zeer korte hersteltijd heeft. Want binnen de 5 sec dat ie stil stond begon het gezever weer. Zo nu naar het beloofde bierke, met 10en gingen we naar Jan, helaas was Twan verhinder (moest naar de IKEA). Omdat het nog steeds zo’n lekker weer was, konden we in het laatste weekend van september nog lekker buiten zitten, en lieten we ons te goed doen aan een koud duits warsteinerke. Nadat de kleine 100 bitterballen op waren werd het tijd om huiswaarts te keren en ons op te gaan maken voor het Leegpompjeroute 3 die de volgende week op het programma staat. Tis te hopen dat de weergoden ons dan ook zo goed gezind zijn.

Sportieve fietsgroet
Casper

Na het geweldige weekend de vorige week (nogmaals dank Daltons) in Montleban is het weer tijd om de bossen van de onze eigen regio te doorkruisen. Met 7 pompjes stonden we aan de startstreep. Jammerlijk niet met 8en want de leste van Dirkje is hem schijnbaar net te veel geworden. Om 02.34u was hij nog ut menneke want toen zou ie dur nog inne vatte, om 09.30u schitterde hij door afwezigheid. Ook Twantani komt er langzaam achter dat ie wa ouder wordt hij had zich helaas afgemeld um datie nie vurroit kwam, zittie te minste. Maar natuurlijk eist zo’n verhuizing ook wel enige energie. En de rest zal ook wel een reden hebben waarom er ze er niet waren. Maar niet getreurd met 7 vertrekken is op zich ook nog niet zo slecht. Na enig overleg werd er besloten om richting Gimmert te gaan, dus vertrokken we met onze voorzitter voorop naar het zandbos. Ik weet niet wat er met Henk aan de hand was maar die 37km van vorige week hebben hem goed gedaan. Hij schroefde het tempo aardig op, het lag zo hoog dat een aantal pompjes de onverwachte haakse bocht die Henk genomen had niet gezien hadden en zo rechtdoor fietste. Maar zoals altijd werd er op elkaar gewacht voordat we naar Bakelsbos gingen en met 7en fietste we lekker langs Berkendonk. Om via het stukje bos op de route te schieten om er na een paar honderd meter weer vanaf te gaan om de steile burg over de Wolfsputterbaan te beklimmen. Je merkte wel dat de hoogte stage goed gedaan had want zonder enig horten of stoten kwam een ieder gemakkelijk boven. Met een iet wat aangepaste snelheid reden we door de wijk en schoten daarna het bos weer in. Voordat we verder richting Gimmert gingen werd er eerst nog ff een korte pauze ingelast voor een hapje en een drankje. Hop hop de fiets wir op en gas erop. Henk draaide de gaskraan weer open en met een grote stofwolk achter ons aan legde we de routes af. Gho wa ging ut schön en voordat we het wisten hadden we er al weer 40km op de teller staan. Nog ff een stukje bochten werk afwerken en dan via de harde weg richting Deurne. Nu weten we ook waarom Henk de hele route zo’n haast had hij wou smiddag naar SV Deurne gaan kijken en dat was nog een klein uurtje rijden. Vandaar dat hij en Fred het bochtig stukje hebben overgeslagen en al richting huis fietsen. Met de 5 overgebleven pompjes reden we onder leiding van Jan vd H in een moordend tempo van 35km/u naar Deurne. In Deurne aangekomen reden we over het terras naar huis toe. Thuis aangekomen prijkte er toch weer een kleine 52km op de teller.
Met sportieve groet,
Casper

Na het geweldige 25 jarig huwelijksfeest van Frank en Nancy, waarvoor nog hartelijk dank, was het vandaag weer aantreden om de pedaaltjes rond te laten gaan. Voor de meeste was dit i.v.m. met de vakantie weer opstarten, maar gezien de lenigheid en de bewegingen op de dansvloer afgelopen vrijdag zit het wel goed. Zo als altijd verzamelen we om 9.30u bij de Ullekesnest, al was er iemand bij die dacht dat deze tijd veranderd was……of nie Smetske!!! We zullen het maar onder de noemer van opstarten wegcijferen. Maar met 10 man gingen we op pad, 8 leegpompjes, 1 vreemde eend (Richard Verhees, broer van) en een zwabberwiel (Jan vd Heijden). Op de laatste koersdag voor het weekend was dit de uitgelezen kans om nog wat punten te pakken voor het Tuimelklassement. Alle facetten waren aanwezig (vakantie achter de rug, warm, veel man, en misschien nog wa drank in het lijf) dus zet um op. Er werd koers gezet richting Milheeze en in een straf tempo verlieten we Deurne. Met een arendsoog zag Marc dat er iets niet in de haak was met het voorwiel van Fred, dus maar ff stoppen. Wat bleek vergeten de vergrendeling pal goed vast te maken. Gelukkig is er niets gebeurd, maar heren let dus op, kijk ff naar je fietske voor je thuis vertrekt of alles goed vast zit. Nu dit probleem verholpen was werd de vaart er weer in gebracht door Jan vd H. Niemand kon of wilde achter Jan aan fietsen want, volgens Marc werd je zeeziek van het gezwabber van het achterwiel van de Giant van Jan. Nou ja toe maar, bij de mtb route van Gemert aangekomen schoten we de singeltrack op. Tjuu toch wanne slingerpad is da, en dan struiken die de pad bedekken dus opperste concentratie was nodig. Zonder kleerscheuren voltooide we dit stuk route, echter werden de vele bochten het achterwiel van Jan te veel. Jan moest hier helaas de strijd staken, en toog op een rustig tempo weer richting Deurne. Nou dan maar met 9 verder richting Helmond om daar een stukske route Bakelsbos mee te pikken. Maar of we met 9 aan zouden komen was ook maar de vraag, Frankie v Rooij had toch last van het laatste pilske van de vrijdag. Maar zoals we Frank kennen gi tie er gewoon vur. Onderweg nog ff onze collega’s van de Ramellende een sportieve groet gebracht, en zelfs op het einde nog ff tijd voor een praatje met hen. Maar gezien de vermoeidheid zo net na de vakantie is er eigenlijk nog nix gebeurd onderwegens.

Alleen Jan B is een keertje vast komen zitten in het losse zand en kon niet op tijd uit de pedalen komen en viel lekker zacht in het losse zand. Maar na snel rekenwerk van Jan B kwam ie er achter dat dit niet genoeg was om die fel begeerde tuimeltrofee in ontvangst te mogen nemen. Want broer Henk en Bert stonden nog samen ongenaakbaar boven aan in het klassement en om aanspraak te willen maken moet je toch van goede huizen komen. Jan had zoals gezegd ff zitten tellen en kwam er achter dat als ik er voorover af ga dan kan ik nog op de gedeelde eerste plek komen. Alleen waar moest hij zijn slag slaan, komt er nog een geschikt moment??? Want we gingen richting huis. De eerste poging van Jan leverde niets meer dan een lekke tube op, dus geen punten. Na een snelle pitstop reden we naar Berkendonk,

daar nog ff stukje Bultjes Berkendonk mee pikken. En wat denk je, bij de eerste en beste mogelijkheid greep Jan zijn kans, voordat iemand anders op het idee kwam. Hij zag in zijn oog hoek een boomstronkje parkeerde er zijn trapper op en met een sierlijke boog over het stuur wist hij de benodigde punten binnen te halen. Ik zeg goed bezig Jan, op het juiste moment pieken. Nu is het aan de tuimelcommissie om een goede beslissing te maken. Ik ben benieuwd bij wie de beker op de schouw komt te staan. Gelukkig viel de schade bij Jan mee en konden we onze weg vervolgen, eerst ff een drankpauze ingelast bij Berkendonk en toen werd er gesplitst. Met 5 pompjes reden we nog ff door het zandbos en de andere 4 reden over de harde richting huis. Al met al weer een fietstocht met een verhaal… Zo nu langzaam aan het koffer gaan pakken voor het fietsweekendje in Montleban. We hebben er zin in.
Sportieve groet Casper