Een wens, hoe klein dan ook, is uitgekomen. Welke wens, vraag je je dan af ?
Om dat te verduidelijken verwijs ik naar het verslag Vielsalm 2010. Ik herhaal hiervan de laatste paar regels.
Een wens voor Vielsalm 2011: Idem als dit jaar, maar dan wel met een voltallig “Leegpompje”, dus graag inclusief de onmisbare good-old Toon-Twan-Patrick-FrankvR…….
En dat is dus gelukt. Met z’n allen, ja ALLE elf …. Zelfs meer dan dat, want Jan B (maker van deze foto) was evenals vorig jaar weer van de partij. Dan moet het in 2010 toch wel gezellig zijn geweest, dat kan niet anders.
Het bovenstaande is maar een opening. Ik had ook anders kunnen beginnen, zo met die modellen die ze bij nieuwsbladen ook toepassen, krantenkop-achtig, op zijn krant’s dus.
Enkele mogelijkheden zouden kunnen zijn:
Regen in Vielsalm degradeert loodzware MTB-tocht tot familieritje.
of
of
Bierconsumptie naar nieuw record
of
Visser mist waternimf vanwege broederdienst 
of
Carbon minder sterk dan verwacht
of
Goed uitziende man op vrijersvoeten mist hoogtepunt
of
Rust in Vielsalm teruggekeerd.
Over hoogtepunten gesproken… heb ik ze hier mogelijk allen te pakken ?
Je zou bijna spreken van een ideale beginsituatie ware het niet dat we gebrek hadden aan een georganiseerde toertocht… t’ís ook altijd iets. Een van de heren fietsers maakte een hele tijd geleden een vergissing door er van uit te gaan dat naar analogie van vorig jaar er ook dit weekend een tocht werd georganiseerd vanuit Sunparks. Jammer, maar helaas… in dit weekend waar we eens een keer voltallig waren was er geen uitgezette tocht, hoe is het mogelijk.
Niet getreurd, het maakte niet uit, we zochten-maakten-creëerden zelf wel een tocht daar in Vielsalm. Erwin zou zich hier hard voor maken en dan weet je, dan komt het vast goed.
Achteraf gezien is het fietsplezier er zeker niet minder om geweest.
Vooraf
Ook dit jaar begon de pret met de inmiddels traditioneel geworden boodschappenvergadering, ook nu weer bij Henk. De voorzitter vond woensdagavond 31 augustus wel een geschikt moment en inderdaad de meesten, zij het sommigen wat later, gaven acte de préséance, ook good-old Fred en niet zoals vorig jaar een week te vroeg.
Het samenstellen van die boodschappenlijst vormde de hoofdmoot. Deze werd vlot en routinematig afgehandeld, mede omdat Erwin de lijst van vorig jaar had vertaald naar 12 personen.. Hier en daar nog wat kleine aanpassingen zoals de hoeveelheid bier want er werd toch nog even getwijfeld of het omgerekende volume wel zou voldoen. Na ampel beraad bereikte men toch consensus. Ook het aantal doosjes lucifers moest worden opgehoogd, immers er waren daar 3 toiletten. De gemaakte afspraken werden de volgende avond doorgemaild zodat eenieder op de hoogte was van wie-wat-wanneer-waar. Fred en Marcel tekenden voor de boodschappen dwz alles behalve het bier, want dat deed Patrick.
Deze zou dat kopen en gekoeld op tijd naar Henk brengen opdat we maar zeker geen minuut ongekoeld bier hadden daar in de Ardennen. Wat dat betreft is er niets veranderd tov de vorige Vielsalm-party’s. De foto die Patrick had gemaakt nadat hij het bier had ingekocht (en door Marc op de site gezet is – de site is overigens ten voordele veranderd Marc, goed werk) maakte wederom duidelijk dat ook dit jaar “drooglegging” niet in ons woordenboek te vinden zou zijn..…hoewel, je weet nooit met die gasten.
Er zouden 3 auto’s rijden, te weten:
Twan met Henk – Fred – Marcel. Deze reden vrijdagsmiddags aan om kwartier te maken. ’s Avonds vertrok Marc met Patrick, Jan B, Jan vd H en Erwin met Frank v W, Toon, Frank v R.
Vrijdag 9 september 2011
Zoals de afspraak destijds bij Henk was gemaakt zouden Fred en Marcel vrijdags om 11.00 uur de boodschappen doen volgens de gezamenlijk opgemaakte boodschappenlijst. Deze werden netjes bij Henk neergezet en later verrijkt met het koele bier dat Patrick zou verzorgen. Ik ga er gemakshalve vanuit dat dit zo ging, immers ik ben er, en dat geld voor meerdere momenten dit weekend, niet overal bij geweest.
Om 14.00 uur zou vanuit de schoenmakerij in de Zeilberg Twan, samen met Henk, Fred en Marcel nadat alle fietsen, de door Henk georganiseerde BBQ inclusief alle bijbehorende benodigdheden samen met een palet bier, vertrekken richting Vielsalm om daar kwartier te maken. Het geheel werd vervoerd in een door Twan geritselde aanhanger. Het was “krap aan” om heel die handel er in te krijgen, had ik begrepen. Zou dat echt alleen aan het aantal fietsen hebben gelegen ?
Diezelfde avond om 18.20 uur rinkelde bij ons de telefoon. “Ha… Marc hier… is Patrick d’r al?” “Nee, Patrick is er nog niet”. Marc: “Zou die het vergeten zijn, ik heb hem 2 x gebeld maar ze nemen niet op ?” Ik dacht even….Patrick… zoiets vergeten…ik dacht het niet. “Marc, het is nog geen 18.30 uur, wacht nog even”. Ja, duidelijk is dat Marc er zin in had. Hoe dan ook, om 18.40 stond de Audi van Marc met een breed-glimlachende chauffeur voor Spoorlaan 1….. inclusief Patrick. “Ik zat onder d’n douche”, zei Patrick waarmee Marcs’ vraag was opgelost. Nu nog even langs Jan B. Hij stond al min of meer te wachten want de voordeur ging wel erg snel open. “Hier, neemt hem maar mee”, zei zijn vrouw opgelucht. Wie toen het meest blije was, Jan B of vrouwlief weet ik niet. Nog even langs Toon, waarbij we (op verzoek van Toon zelf) Alda van een afscheidskus moesten voorzien om vervolgens met z’n achten in 2 auto’s koers te zetten richting Vielsalm. Of we Deurne al uit waren weet ik niet, maar al spoedig hoorde ik Parick’s eerste actie…pssh… en dat 3 keer, Marc moest het met een frisje doen…ja, het leven van een chauffeur gaat niet altijd over rozen. Hoe het in die andere auto is vergaan, weet ik niet maar het zou me niet verrassen als daar een synchroon gedrag waar te nemen viel. In Vielsalm aangekomen bleken de fietsen door de “middagploeg” in een loods te zijn gezet en de meeste boodschappen netjes op een daarvoor bestemde plaats. Logisch dat de 2 meegenomen bierkoelers een centraal punt verdienden…binnen handbereik dus.
Het risico van diefstal uitsluitend had Twan de loodsdeur gebarricadeerd met de aanhanger.
We bleven die avond gezellig binnen, hebben veel gelachen maar vooral veel geluisterd, naar wie ?? Juist ja, ook dit jaar was er wederom moeilijk tussen te komen. Verder werd er nog wat worstenbrood gegeten, aanvankelijk opgewarmd door de magnetron maar later en lekkerder met de oven. De chauffeurs werden nog even mbt benzine schadeloos gesteld, alles uit de pot, werd uiteindelijk beslist.
Ik meende me te herinneren dat Marcel als eerste het voor gezien hield en het bed op zocht. (Helaas geen foto). Ook de rest volgde, zij het met ruime tussenpauzes.
Zaterdag 10 september
Zorgzame Jan B had ’s morgens de tafel al min of meer gedekt (of zoals je wilt, opgezet) zodat we gezamenlijk konden ontbijten. Wrakken als gevolg van de avond daarvoor waren aan de tafel niet te vinden, hoewel Henk zich niet echt gezond voelde. Waarschijnlijk lag dat deze keer niet aan de drank. Eieren werden gebakken door o.a. Patrick, Jan B en Marcel (weer niet op de foto),
met of zonder spek. Gepolst werd welke van de 4 routes we zouden gaan fietsen. We hadden keuze uit 4, opklimmend in lengte.
Er was al sprake van een A-team, B-team zelfs een C-team. Uiteindelijk werd collectief besloten de langste route, die van 47 km te nemen. Erwin had de 4 mogelijke routes netjes in kleur uitgeprint en klaarliggen, van alle varianten voldoende.
Afgesproken werd om 11 uur op de fiets te zitten, dus ruimte genoeg om je voor te bereiden. Het liep tegen 10.50 uur toen ene Patrick er achter kwam dat ie zijn schoenen was vergeten. Ja, en wat dan. Och ja, dan worden er toch gewoon ergens in Vielsalm nieuwe schoenen gekocht. Dus dat deed Patrick samen met de inmiddels tot clubmecanicien verheven Erwin.
Dat betekende voor de rest weer wachten dus.
Leuk detail: In de tijd dat Patrick en Erwin schoenen gingen halen begon Jan B, met schort aan en zweetbandje om, de keuken, de kamer en de gang te dweilen. Zijn vrouw moet toch wel gelukkig zijn met zo’n echtgenoot, dat was voor mij duidelijk. Ik hoorde zijn vrouw nog zeggen, vrijdagavond in de deuropening: ”Hier neemt ’m maar mee”. Ik kan zoiets niet rijmen, zo-ne goeie mens.
De tocht zelf liep in het begin wat spaak ivm wegwerkzaamheden. Verder ging het zonder problemen… tenminste wat de aanduiding betrof. Natuurlijk zijn er wat valpartijen geweest, de strijd om de tuimeltrofee is immers grensoverschrijdend. We noemen het valletje van Toon en die van Patrick. Van die laatste is ter bewijsvoering een filmopname.
Tijdens de gehele tocht werd geregeld netjes op elkaar gewacht zodat we bij elkaar bleven en waardoor het een gezellige en ontspannen trip werd.
Ik schat halverwege ontmoetten we een in roze uitgedoste vrouwenclub uit Arnhem, ook aan het MTB-en. Niet iedereen van Leegpompje is hier getuige van geweest omdat we als gevolg van een heftigere klim wat uit elkaar geslagen waren. Fred, Frank v/d W en Toon raakten aan de praat met die meiden (vrouwen) en kregen onderwerpen voor de kiezen die menig hoogste punt hier in de Ardennen in de schaduw zouden zetten.
Enkelen kregen er een enorme boost van zodanig dat er uitgekeken werd naar een 2e ontmoeting in het bos, op de fiets weliswaar. Ik heb het idee dat de (romantische) escapades van Fred hier hun begin vonden. Onder andere hij kreeg de twinkelingen in de ogen. Al was het einde zomer, de lente was bij Fred duidelijk aanwezig. Tussen de bedrijven door kreeg Marcel 2 maal een kapotte band. Dat hij tot 2 maal toe met de fietspomp het complete ventiel uit de binnenband trok en weer opnieuw kon beginnen… so what.
Precies waar weet ik niet meer maar voorzitter Henk speelde het klaar zijn fiets doormidden te krijgen, nou ja, doormidden is een beetje overdreven, maar zijn carbon-achtervork moest er aan geloven, met als gevolg dat ie was uitgefietst. Hierdoor had de groep als geheel wel een probleem op te lossen want Henk alleen in het enge bos achterlaten was geen optie. De oplossing was broer Jan. Met duivelse precisie gaven Erwin en Marc aan Jan B door waar hij naar toe moest rijden om zijn achtergelaten broer Henk op te pikken. Jammer eigenlijk voor Jan, hij had immers die middag vissen op zijn programma staan en dus de hengel al klaar liggen. Niet alleen Jan was de pineut, maar ook het gehele Deurnese peloton was er de dupe van. Immers, de door Jan beloofde visopbrengst die hij ’s avonds zeker op het vuur zou leggen kwam hierdoor in gevaar en naar wat achteraf bleek konden we er inderdaad naar fluiten.
De gehele dag was het verder perfect fietsweer, zeker geen zware tocht, goed aangeduid, helaas te veel beton c.q. asfalt en te weinig singeltrack, maar hoe dan ook, fietsplezier was er alom.
Bij thuiskomst, we waren allen gelijk terug, zaten de broertjes zoals verwacht al breeduit aan het bier. Binnen “no time” kregen ze gezelschap van de rest en ging het drinkgelag weer verder waar het de vorige avond gebleven was, oftewel “business as usual”.
Tussen de bedrijven (het drinken) door werden de fietsen afgespoten. De door Henk van huis uit meegenomen tuinslang deed goede dienst. Dat zo nu en dan de kraan werd dichtgedraaid of een slang dichtgeknepen gaf aan dat het kwajongensgedrag niet bij iedereen was verdwenen. Och ja, ‘t is niet anders.
Ik ging, voordat mijn eerste biertje er aan moest geloven, eerst onder de douche; dit omwille van de logistiek .
’s Avonds ging de vlam in de BBQ. Enkelen verzorgden vanwege de heerlijk warme zwoele avondsfeer buiten op het terras de tafel, anderen sloegen aan het bakken en na enige tijd stond het eerste bord vol met bakresultaten op tafel. Het geheel liep gesmeerd, fijne gezellige sfeer, meer dan voldoende vlees en drank, oftewel hulde aan de inkopers. Na anderhalf uur eten waren de meesten wel “complet” en ging het “eten en drinken” over in alleen “drinken” om omstreeks middernacht “eten” er weer aan toe te voegen; het restant vlees moest er aan geloven.
Ik dacht dat het ruim na middernacht was toen iemand op het idee kwam om nog wat te gaan wandelen, met andere woorden, enkelen hoopten op een ontmoeting met de Arnhemse dames. Fred, in romantiek gehuld, in gezelschap van Frank v R, Henk, Twan en Patrick bleken na een min of meer gerichte wandeling uit te komen bij een jaarlijks terugkerend openluchtfestival waar een UB40-cuverband de sterren van de hemel speelde. De achterblijvers, de beide Jannen-Toon-Marcel en Frank v W, konden op afstand van de oorstrelende muziek meegenieten.
Helaas, bleek achteraf, is er van een 3e ontmoeting van de “wandelaars” met de Arnhemse schonen geen sprake geweest. Jammer voor Fred, want die had meer dan normale belangstelling voor die vrouwen, vooral die blonde. Gezonde vent dus.
Intussen hadden de thuisblijvers bezoek van 2 min of meer ongure types. Gaande de avond, ik weet niet hoe laat, stonden Marc, Jan B en Toon bij de poort die het erf scheidde van de straat. Een van deze heren begroette de 2 vreemden. Op zich erg spontaan, helaas namen de onbekenden dit gebaar minder vriendschappelijk op en kwalificeerden de begroeting waarschijnlijk als een belediging. Na enige discussie nam een van de 2 de GSM, mogelijk bedoeld om wat vrienden op te trommelen voor een (fysieke) afrekening. Toen de stemming wat om dreigde te slaan loste Toon diplomatiek de situatie op door beiden een blikje bier aan te bieden. Hiermee was de druk van de ketel, althans zo leek het, want ze verdwenen beiden, zonder het bier te hebben aangeraakt. Marcel die intussen de lakens had opgezocht had niets van dit alles meegekregen, laadde de accu voor de volgende dag.
Ik lag zelf net in bed toen de ”wandelaars” terug kwamen van een geslaagde avond. Allen goed gemutst, misschien wel te goed. Het was nabij 03.00 uur. Fred, min of meer teleurgesteld vanwege misgelopen romantiek, ging vrij snel naar bed. Om zijn weg naar boven zonder ongelukken uit te voeren werd ie noodzakelijkerwijs ondersteund door enkelen. Ik heb begrepen dat ie met kleren aan in bed gekieperd is, dat ie vrijwel meteen snurkte om na enige tijd door enkelen weer te worden wakker gemaakt met de woorden: ”Fred, wordt wakker, d’r uit, we gaan fietsen”. Fred stapte uit zijn bed en trok volledig te goeder trouw zijn fietskleren aan, om later te ontdekken dat het in de Ardennen nog te donker was om te fietsen. Maar weer terug in bed. Het bovenstaande heb ik alleen “van horen zeggen”, ik sliep immers min of meer en zou dus bij Fred moeten aankloppen om na te gaan wat er precies was gebeurd. Hoewel…zou Fred het, gegeven de omstandigheden, zelf geweten hebben ? Hoe dan ook, het gegniffel op de achtergrond -wellicht mede van Frank v R- maakte duidelijk dat er enkelen het in hun broek deden door deze dolkomische situatie; hilariteit ten top.
Zondag 11 september
Het was om en om 9.45 uur toen de meesten aan de ontbijttafel schoven.
Matineuze Toon had deze al om 06.00 uur verzorgd waardoor het wederom gezellig binnenkomen was. Natuurlijk werd aan tafel de afgelopen avond c.q. nacht uitvoerig geëvalueerd, hier en daar, afhankelijk van de context, wat versterkt of afgezwakt.
Onderwijl scheurden buiten drommen wielrenners voorbij vanwege de plaatselijke fietskoers voor veteranen, junioren, amateurs en ik dacht ook (semi-)profs. De belangstelling vanuit onze groep was matig. Echter toen er een peloton dames (zie foto) aan de beurt was wisten de meesten niet hoe snel ze naar buiten moesten…de regen ten spijt.
Ja, de regen bleef aanhouden, zwak, dan weer heftig. Dat maakte onze keuze van ja of nee fietsen en zo ja hoe ver dan wel,16-21-35 of 47 km, er niet gemakkelijker op. Uiteindelijk besloten de enige echte dy-hards Marc, Erwin en Marcel (ja, Marcel) voor de 36 km te gaan. De rest, weliswaar zonder Henk, verkoos de 18 km. Afhankelijk van het weer zou die route 2 of 3 maal genomen worden. Hoe dan ook, er moest worden omgekleed, wat vrij vlot gebeurde. Toen enkelen in sporttenue naar buiten gingen kregen ze een frisse verrassing. Henk was samen met broer Jan begonnen met het afspuiten van de BBQ. Het was Jan B die het niet kon laten een krachtige straal richting fietsers te richten. Ja, een vos verliest nooit zijn streken.
Na wat gevloek en getier richting de glimlachende broers fietsten we weg voor die korte route. Deze was op zich wel leuk, een lange klim aan het begin en voor de rest nagenoeg 10 km vals plat naar beneden. De meesten wilde nog wel een tweede keer eventueel een derde keer, maar de hevige regen bepaalde anders. Het bleef bleef bij 1 keer. De andere drie toonden meer karakter en hadden na hun 36 km nog effe de korte route van 18 km genomen. Dat zijn tenminste mannen waar je de oorlog mee kunt winnen, bikkels.
Thuisgekomen werden de fietsen en lichamen weer grondig gekuist want ze zagen er beduidend smeriger uit dan de dag ervoor.
Natuurlijk kwam er al snel bi…
Toen iedereen weer fris en fruitig was werden de vandaag opgenomen beelden door onze computerdeskundige Marc op het scherm getoverd. Ik blijf me verbazen dat zo’n klein cameraatje zo’n fraai beeld kan leveren. In dezelfde tijd dat er gekeken werd vonden vier anderen het tijd om een potje te rikken. Dat had ook op de film gemoeten: Vier van die godvergeten eigenwijzen, Henk-Toon-Twan en Jan, dat moest er wel om gaan spannen.
Tussen de bedrijven door werden er nog wat restanten worstenbrood gegeten en soep klaargemaakt. Het ging allemaal, prima zo.
Het liep tegen vieren toen
het moment van inpakken en opruimen zich aandiende. Fietsen, koffers, tassen, overgebleven voedingswaren, bbq, tuinslang enz, het moest weer gelijk in de aanhanger. Na een grondige controle maakten we koers richting De Peel. Erwin zou nog even langs het sleuteladres rijden. De terugreis ging voorspoedig, ook voor Twan-tani. Of hij zich vergelijkt met deze helaas te vroeg overleden broodrijder vanwege snelheid op de fiets of snelheid in zijn auto laat ik in het midden maar dat hij het gaspedaal ook weet te vinden werd ons ter hoogte van Roermond andermaal duidelijk omdat we daar Twan-ani-met-aanhanger pas inhaalde.
Erwin had, wat later bleek, wat oponthoud nabij Roermond.
In Deurne aangekomen haalden de Audi-reizigers de aanhanger leeg. Helaas bleek een doos met eieren de reis niet overleefd te hebben met alle gevolgen van dien. Gelukkig is er dan Henk’s lieve dochter Lesley die de geklutste troep geheel belangeloos opruimt…de schat.
Besloten was nog om het weekend gezellig af te sluiten bij de “Balkan” aan de Lieselseweg in Deurne.
Fred , Jan B, Erwin, Frank v/d W, Frank v R, Marcel, Henk en Toon waren van de partij. De rest moest verstek laten gaan. Dat ook deze misschien wel groeiende traditie gezellig en lekker was, daar ga ik gemakshalve vanuit; geen negatieve reacties gehoord.
Kor samengevat:
Enkele niets betekende valletjes, wat vergeten fietsschoenen en een fietsje van een minder fitte eigenaar doormidden, dat waren de “hei-lights” in een verder smetteloos georganiseerd en welgeslaagd fietsweekend.
De stand om de tuimeltroffee ben ik helaas of misschien wel gelukkig uit het oog verloren. Als we ook nog in aanmerking nemen dat er op locatie in dat weekend door derden helemaal niets georganiseerd was en dat we het dus ”hebben moeten doen” met de plaatselijke permanent uitgezette tochten, dan mag ik misschien wel de conclusie trekken dat we
niet echt een buitenclubse organisatie nodig hebben om leuk te fietsen. Een bijkomend voordeel is dat we dan ook niet aan een datum vastzitten.
Dus mannen, wat mij betreft, de gedachten kunnen richting 2012 met de inmiddels bekende en beproefde rekwisieten: Een volledige groep, beetje drank, lekkere bbq en wat complete fietsen, o..ja… en voor Fred ……maar hoe regelen we dat ?
Met een knipoog.
Jan vd H