Dinsdag 7 september. Foto’s staan rechts
Dinsdag 31 augustus 2010 omstreeks 19.00 uur ging bij ons de telefoon. Zoonlief zei dat ene Fred Goossens had gebeld om mede te delen dat hij, Fred dus, om 19.00 uur zou aanfietsen, richting Henk Bukkens i.v.m. de bespreking Vielsalm 10-11-12 september 2010. Hiermee was de toon gezet….jawel hoor, Fred had er zin in. Je kunt immers niet rondbazuinen dat iemand die 7 dagen en 1 uur te vroeg naar een geplande bijeenkomst fietst, er geen zin in heeft.
Op de geplande vergaderdatum, dinsdag 7 september, waren alle hoofdrolspelers van de Vielsalm 2010-editie aanwezig, te weten: gastheer Henk B, broer Jan, Erwin V, Marcel A, Marc W, Frank v W, Fred G en ondergetekende, met de bedoeling de boodschappenlijst opmaken en bespreken wie er zou rijden. Dat ging allemaal lekker vlot. Erwin en Jan zouden rijden, waarmee vervoer van 8 personen en 7 MTB’s geregeld was. Tijdens dit overleg zorgde Hanny voor wat hapjes, (wa’n goei ding) en toonde Henk trots zijn op de fiets monteerbare bijna-full-HD-camera waarmee geregistreerd zou worden dat wat er in de Vielsalmse Ardennen stond te gebeuren.
De chauffeurs zouden ook op de vrijdag van vertrek voor de boodschappen zorgen. Henk als een van de vele grootverbruikers, zou voor bier en cola zorgen en het alvast bij hem thuis koelen zodat, als we vrijdag ’s avonds in Vielsalm aan zouden komen, geen seconde verstoken zouden zijn van ongekoeld bier. De rapen zouden gegarandeerd gaar zijn zou zo een onfortuinlijke situatie zich voordoen.
Vrijdag 10 september.
Gelukkig ging alles volgens planning en vertokken Frank, Marcel, Fred, Marc en ik in de VW-bus iets voor 20.00 uur via Weert naar het Belgische Vielsalm. Henk die nog wat moest “winkelen” vertrok enkele minuten later samen met broer Jan en Erwin en reden via Venlo, naar wat later bleek zo’n 15 minuten korter en 18 km langer was.
Onderweg in de bus bleek ėėn onderwerp genoeg om de 186 km lange rit van ruim 2 uren te overbruggen… de motor van Frank. In lotgenoot Erwin had hij een bijzonder goede gesprekspartner gevonden. Enkele kreten die me nog bijstaan: “120 km in z’n een…. zoef jonge… gaaf ….. 280 km top gehaald….7 bekeuringen en eentje in aantocht… zeiken over 4 km te hard die verrekte k-politie”. De 3 overige busgenoten kregen daardoor een wel heel bijzondere indruk over hoe ongeëvenaard enthousiast Frank en zijn soortgenoot Erwin dachten over het verschijnsel motorrijden. Dat deze 3 (inclusief chauffeur dus) het met het openhouden van de ogen even moeilijk hadden als het geloven van al die sterke verhalen, staat buiten alle twijfel.
Tussen enkele “strakke” passages motorverhalen door kreeg Frank nabij km-150 het lumineuze idee om het restaurant in Vielsalm waar we vorig jaar “bot” vingen, alvast te reserveren voor zaterdagavond. Toeval of niet, maar op het moment dat we voor dat restaurant stopte om te bespreken, kreeg ik telefoon van Henk met de mededeling dat ie achter ons stond. We waren dus compleet. Op naar Sunparks, inchecken en zoeken naar nmr 523 (Frank had dit nummer slim genoeg op zijn arm geschreven uit angst het te vergeten, wat overigens zeer aannemelijk is) en het feest kon beginnen. De slaapkamers waren snel in beslag genomen. Fred en Jan vd H sliepen wederom bij elkaar (in gescheiden bedden welteverstaan), Marc deelde de kamer met Marcel en Erwin moest het met Frank v W doen. Iedereen tevreden. Henk, zorgzaam als ie is, begon supersnel de koelkast te vullen met 90 halve-liters bier, 24 blikken cola, wat onsen snijvlees, doos worstenbrood, pakje boter en wat andere zaken. De aantallen van met name blikken bier en worstenbrood waren duidelijk minder (ik schat de helft) dan de vorige 2 edities. Dat dit mogelijk iets te maken heeft met de afwezigheid van Toon B en Twan F moet nog worden bediscussieerd maar m.i. zitten we met deze constatering akelig dicht bij de waarheid. Na wat slappe zever en enige drank kwam Henks spel “kastje” weer uit de kast. Dat bleek garant te staan voor hilariteit maar vooral van vooropgezette en duidelijk bedoelde oneerlijkheid, samenzwering, zweverig en oneigenlijk gebruik van de toch al zeer twijfelachtige spelregels. Aanvankelijk ging het goed maar na enig moment begon een gemeen en spelbedervend element geleidelijkaan de overhand te krijgen. Het lijkt mij persoonlijk dan ook puur menselijk gezien raadzaam maar vooral noodzakelijk om over deze fase van de avond nooit meer te praten. Na weer wat slap gezever en weer drank merkte iemand, ik-weet-niet-meer-wie, op dat we 3 “vreemden” (Erwin, Marcel, Jan B) in ons midden hadden die “nog nooit van “wakken en ijsberen” hadden gehoord en dat we daarin maar eens rap verandering moesten aanbrengen. Erwin had het naar ik schat zo’n 40-45 minuten al door. Marcel was al snel meer geïnteresseerd in sudoko’s en dan hadden we Jan B nog. Jan bleef wisselend aanhouden, volhouden, verzwakken, werd weer “gepakt” door het spel, wisselend fanatiek proberen, veranderde geregeld van denkstrategie en slaakte geregeld straatjargon. Ja, die Jan was n’n taaie. Gedreven door zijn zucht naar de oplossing kreeg ik soms de indruk dat ik met een soort 2e Toontje B te maken had, want ook die verdacht het spel en “hen die al van wanten wisten” van corruptie en doortrapte duistere handelingen. Het vraagstuk bleek evenals vorig jaar althans nu voor Jan B moeilijk oplosbaar.
Wat me trouwens opviel was het aantal keren dat er blikken bier werden doorgegeven. Duidelijk minder dan vorig jaar toen ze niet aan te slepen waren. Oké, toegegeven, het waren nu 0,5 literse blikken, maar toch. Ook eieren werden er niet gebakken en over saucijzenbroodjes (je weet wel, van de kleffe magnetronopgewarmde subtanties die op iets eetbaars moesten lijken) hoorde je al helemaal niemand. Daarvoor kwamen wel broodjes belegd met een dubbele knakwoerst mit mayo. Erwin stond hier persoonlijk borg voor.
De 50 km van zaterdag stond voor de deur en dat bleek voor enkelen genoeg om het bed maar eens op te zoeken, ook ik en spoedig Fred.
Jan en Henk B hadden samen met Erwin en ik-weet-niet-wie-meer nog geen slaap. Na enige tijd (was het 01.00 uur, 02.00 uur of 03.00 uur, geen idee) kwam Jan B op onze slaapkamer om te zeggen dat ie “het” snapte: “Jan, kom eens, ik heb het door”. Alsof ik, wakker geworden door zijn tumult, meteen wist wat ie bedoelde. Het was echter wel apart dat zijn stem dwars door het enigszins monotone maar zeker luide gesnurk van Fred heen te horen was. “Ik snap het…denk ik”, lachte Jan B. Wakken en ijsberen dus… daar maakt iemand een ander midden in de nacht voor wakker… dat gelooft toch geen mens, ja, Jan B wel dus. Beneden aangekomen bleek al na één worp dat het woordje “snappen” niet het juiste was. Geen bal begreep die Jan er van, maar Henk had, naar wat de volgende morgen zou blijken, de zaak weer op staan butsen: Je had het kunnen weten, immers zoiets komt vaker voor, Henk op zijn best, helaas voor beide Jannen.
Zaterdag 11 september
Na een gezamenlijk ontbijt bereidden we ons voor op de tocht van 30 km (Frank), 70 km (Marc) en 50 km (de overige 5). Fietsen werden gesmeerd, bidons gevuld, proviand bijgestoken, bandenspanning gecontroleerd en Henk’s candit-camera werd van een extra ti-rib voorzien. De gsm-nummers hadden we vrijdagavond al uitgewisseld. Jan B zou behalve wat opruimen (fijne kerel die Jan) ook nog wat whisky gaan halen omdat het vloeistofniveau van de aanvankelijk voor ¾ gevulde fles whisky die Fred voor eigen gebruik naar Sunparks had meegenomen vrijdagavond al snel naar een dramatisch dieptepunt was gedaald. Nieuwe bevoorrading was dus genoodzaakt. Jan B stond er borg voor.
Goed, we hadden het over fietsen. Na inschrijving startten we omstreeks 11.00 uur met zevenen een goed uitgepijlde, zonnige, matig gevarieerde maar voldoende bevoorraadde tocht naar keuze van 30-50-70 km. Zoals gezegd, de 30 nam Frank v W voor zijn rekening, De 70 was een uitdaging voor Marc. De rest nam 50 km. Weinig echt spectaculairs of gevaarlijks in de 50-km-tocht, wel mooie vergezichten die je dwongen even te stoppen en te genieten. Teruggekomen op Sunparks werden fietsen afgespoten en kregen enkelen van ons, met name Mark en ik dacht ook Marcel “en passant” een wel heel bijzondere verrassing: Jawel hoor, een schone dame, goed van lengte en leeftijd liep daar, schaars en uiterst prikkelend gekleed, zo in het wild te wandelen. Ja, dat zijn van die momenten waar bij ieder van ons de vermoeidheid verdwijnt als sneeuw voor de zon om plaats te maken voor ander “rijzend” geweld. Genoeg hierover, we waren er om te fietsen.
Bij terugkomst zat Jan B lekker aan de picknicktafel te smullen van….ja wat denk je. Erwin en Marcel waren de eersten die aan Jan de belevenissen kwijt konden. Ik schat zo binnen 30 minuten was er ook de rest, behalve onze 70-km-Marc. Zoals te verwachten zorgde ieder dat het vochtverlies dat door de fysieke inspanning was opgetreden zo snel mogelijk werd gereduceerd, sterker nog, ruimschoots werd overgecompenseerd. Frank van W, je weet wel van die motor, was volledig in zijn sas vanwege het welslagen van zijn 30 km. Fijn als je dat ervaart. Dat hij bier wegdronk alsof ie er 70 had weggetrapt is niet vermeldenswaardig, het bier was ‘m gegund.
Tussen al dat gedoe werd de fiets van Marcel die zaterdag wat problemen had met de versnelling, nog onder het controlerend oog van Fred vakkundig door Erwin hersteld.
Na douchen (Frank zegt “doeze”) en omkleden liepen we naar het restaurant wat we de avond tevoren hadden gereserveerd. Maar goed ook want het was zoals verwacht bommetje. Een 3-gangen maaltijd voor 8 personen was al vlug het geopperde en goed bevonden voorstel. In dit restaurant met “open keuken” werd goed gebuurt. De overgang van het ene naar het andere gerecht duurde wel wat lang en over de smaak en kwaliteit was men, in tegenstelling tot vorig jaar, erg verdeeld, maar het was wel gezellig. Wachttijden werd opgevuld met o.a. sterke verhalen. Na zo’n 2,5 uren liepen we, de meesten toch goed gevuld, terug naar 513 om de avond vervolg te geven met de inmiddels overbekende ingrediënten, vul zelf maar in. Het was weer als vanouds en zo hoort het ook. Inhoudelijk…. lees de verslagen van 2008 en/of van 2009 en je bent helemaal op de hoogte, …geen verschil, hoogstens wat andere spelers. Flauwe mopjes en raadsels gingen rond, ik geloof zelfs dat ijsberen nog even om de wakken kwamen te staan. Bier en de door Jan B gekochte fles whisky namen gretig aftrek. Uiteindelijk gingen na verloop van tijd allen in een door mij onbekende tijd en volgorde naar bed, al dan niet geheel of gedeeltelijk moe-tevreden-beschonken of piekerend over ijsberen.
Zondag 12 september
Toen ik opstond was, evenals de morgen ervoor,
de ontbijttafel ruim gedekt. Wie ik hiervoor moet bedanken weet ik niet, daar was ik te laat voor beneden, maar hierbij alsnog…
Eitjes werden gebakken, sommige gingen vanwege de lottigheid even retour de pan in.
O-ja, we moesten wat zuinig doen met smeerboter en kaas; deze waren te weinig besteld. Ja, je leest het goed “besteld”, want die ijverige Erwin had de Jumbo ’s woensdags al opdracht gegeven ´n partij brood, kaas en schouderham klaar te leggen voor vrijdag 15.00 uur. Maar zoals gezegd kaas te weinig en ham te veel, veeel te veel. Daar komen we straks op terug.
Goed, er werd gegeten waarna ieder zich in gereedheid bracht voor de 2e tocht. Jan B zou de tafel opruimen zodat wij ons voor de tocht van 40 km konden gaan inschrijven. Afgestemd op de regenvoorspelling, het zou tegen 13.00 uur gaan regenen, stonden we om 9.30 aan de start. We hadden er weer zin in. Ook nu bleek de tocht niet zwaar te zijn: veel asvaalt en rechte stukken, beetje saai wederom. Een fotograaf, die mogelijk in opdracht van Sunparks van passerende MTB-ers professionele actiefoto’s stond te maken, knipte op ons verzoek een groepsfoto. Helaas heb ik tot dit moment -wo 29 sept 2010- nog geen enkele foto op hun site gezien
Om 13.00 uur waren we allen nagenoeg gelijktijdig terug en hoe krijgen we het uitgerekend, enkele minuten later begon het te regenen. “Doezen”, omkleden en drinken stonden tot slot nog op het programma. Wervelende opnames die Henk met zijn ‘candid camera’ gedurende 2 uren had opgenomen verschenen als welkom decor op een door Marc meegenomen labtop. Leuk om dat te zien en… verrassend goede opnames. Frank v W nam de catering voor zijn rekening door er even een pond overcomplete schouderham smaakvol doorheen te rollen, immers, alles moest op en alles ging op.
Het zat er bijna op. Nog wat wasgoed verzameld, koffers gepakt, fietsen waren al in een eerder stadium in de bus gestopt, een laatste controle door Marcel en de koers ging Deurne-waarts. Henk stelde voor om in Huize Bukkems in de Zeilberg even samen te komen, wat koffers en fietsen uit te wisselen en om bij de Griek in de Molenstraat nog gezellig te gaan eten. De reis vlotte goed. Bij een keuzemogelijkheid nam Erwin (met Henk en Jan B) afslag Venlo en Jan (met de rest) afslag Weert met evenals op de heenweg, mindere kilometers maar wat langer in de tijd.
In de Zeilberg aangekomen regelde Hannie al rap een Griekse tafel-voor-7, want helaas, Marc kon niet. Tussen 19.00 uur en 19.20 was iedereen er en bestelden we behalve onze standaard drank, de spijzen. Al na zo’n krap 3 minuten kregen we van een vrouwmens aan de tafel naast ons de intieme maar zeker intelligente vraag gesteld of we “allemaal vrijgezel waren”, want ze misten onze trouwringen. Waar ze tegenwoordig niet allemaal op letten. Nee, we waren homo’s, was ons commentaar, waarmee diezelfde buurvrouw zich verslikkend stukken souflakies begon rond te schateren. Ze geloofde het niet en vervolgde … “Ja maar waar zijn jullie trouwringen dan ?” Ik zei dat als je geen bak water bij je hebt dat nog niet wil zeggen dat je niet kan zwemmen. Dat antwoord voldeed voldoende om haar aan het denken te zetten, met als resultaat: Einde contact.
Omdat de volgende dag weer werkendag was, ben ik, na mijn deel te hebben afgerekend, wat eerder weggegaan dan de overigen. Wat er zich daarna allemaal bij De Griek heeft afgespeeld weet ik niet, maar als dat in de lijn lag van het gehele weekend dan zal ongetwijfeld gezellig zijn geweest, de gezelligheid die kenmerkend voor het 1e, het 2e en dit 3e weekendje Vielsalm.
Samenvattend:
Bijzonder gezellig, fijn gefiets, prima fietsweertje, verstoken gebleven van vergelijkbare tuimelende Toontjes, remloze Frankies, nonstopzanekende Twannen en zieke Fredjes. Een geheel schadeloos en schandeloos weekend is achter de rug wat op zich is al een prestatie is voor dit zootje. Dat hierdoor in de stand om TUIMELTROFFEE niets is veranderd is duidelijk: Toon en Frank v R blijven dus onaantastbaar bovenaan staan.
Een wens voor Vielsalm 2011 Idem als dit jaar, maar dan wel met een voltallig “Leegpompje”, dus graag inclusief de onmisbare good-old Toon-Twan-Patrick-FrankvR.
Groet, met een knipoog.
Jan vd H